Autizmi dixhital, i njohur edhe si ekranizëm, përshkruan varësinë ndaj pajisjeve si celularët, televizorët, kompjuterët dhe tabletat, sipas psikologes Ivana Bilić nga Spitali Psikiatrik për Fëmijë dhe të Rinj në Zagreb. Ajo thekson se simptomat fillojnë të shfaqen në vitin e tretë të jetës së fëmijës.
Bilić shpjegon se përdorimi i tepruar i ekraneve mbistimulon trurin e një fëmije, duke shkaktuar stres dhe duke çuar në çrregullime të ngjashme me autizmin. Ndryshe nga autizmi klasik, i cili është një çrregullim neurozhvillues i përhershëm, autizmi dixhital është një gjendje e kthyeshme që mund të trajtohet me ndërhyrje të duhuara.
Simptomat e autizmit dixhital përfshijnë mungesën e aftësive të zhvilluara të të folurit dhe komunikimit, mungesën e kontaktit me sy dhe vështirësitë në komunikimin jo-verbal. Fëmijët shpesh nuk i përdorin lodrat në mënyrë funksionale dhe mund të shfaqin sjellje agresive për shkak të vështirësive në shprehjen e nevojave dhe rregullimin emocional.
Nëse prindërit vërejnë shenja të autizmit dixhital tek fëmija i tyre, Bilić këshillon që të konsultohen me një pediatër ose një profesionist në kopsht/shkollë. Ajo rekomandon kufizimin e përdorimit të ekraneve dhe dhënien e shembullit të duhur nga prindërit. Terapitë si ABA dhe aktivitetet sportive ose sociale mund të jenë efektive në trajtimin e autizmit dixhital, por vetëm nëse ka reagim në kohë dhe prindërit bashkëpunojnë me profesionistët.
Rehabilituesja edukative Jelena Petranović përshkruan një rast ku një djalë që ishte ekspozuar ndaj pajisjeve elektronike që nga mosha gjashtë muajshe, kishte aftësi të kufizuara të të folurit dhe mungesë të ndërveprimit social. Pas dy viteve terapi, ai arriti të zhvillonte aftësitë e duhura.
Petranović dhe Bilić theksojnë se ekspozimi i tepërt ndaj ekraneve mund të shkaktojë vështirësi në mësim, përqendrim, gjumë dhe sjellje, si dhe çrregullime emocionale. Ata nënvizojnë rëndësinë e ndërhyrjes së hershme dhe bashkëpunimit të prindërve për të minimizuar këto pasoja negative.