Papa Françesku, ndërsa udhëhoqi Vatikanin, përqafoi një jetë të thjeshtë dhe përkushtimin ndaj vlerave të drejtësisë sociale dhe bamirësisë. Para se të ndërronte jetë, ai kishte një vlerë neto personale shumë të ulët, vetëm 100 dollarë, në kontrast me pasurinë e madhe të Vatikanit që arrin deri në 15 miliardë dollarë.
Edhe pse udhëhoqi një nga institucionet fetare më të pasura të botës, ai refuzoi luksin dhe jetoi në Casa Santa Marta, një bujtinë modeste, duke hequr dorë nga paga tradicionale prej 32,000 dollarësh në muaj.
Papa Françesku ishte i njohur për qasjen e tij reformiste dhe mbështetje të vazhdueshme për çështje të ndryshme globale, duke përfshirë ndryshimin e klimës dhe pabarazinë ekonomike. Në testamentin e tij, ai kërkoi një funeral të thjeshtë dhe pa tituj papalë, duke e bërë të qartë se dëshironte të varrosej me emrin “Françesku” në Bazilikën e Shën Marisë Major në Romë. Po ashtu, ai kërkoi që një bamirës anonim të mbulonte kostot e funeralit, duke pasqyruar përkushtimin e tij ndaj përulësisë dhe shërbimit ndaj njerëzve.