Vendimi unanim i Gjykatës Kushtetuese ishte i jashtëzakonshëm, i drejtë dhe një precedent i mirë për të ardhmen e lirisë së shprehjes në vend.
Ky është një vendim historik që rikonfirmon një parim themelor të gazetarisë së lirë dhe demokratike: mbrojtja e burimeve të informacionit është një e drejtë kushtetuese dhe jo një privilegj. Gjykata vendosi qartë se ndërhyrja e shtetit në këtë rast ka qenë e paarsyetuar dhe joproporcionale, duke theksuar se autoritetet nuk kishin demonstruar se sekuestrimi i të dhënave ishte masa e fundit dhe e vetme për të realizuar qëllimin hetimor. Ky qëndrim është në përputhje të plotë me jurisprudencën e Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut (GJEDNJ), veçanërisht në rastet që prekin të drejtën e gazetarëve për të ruajtur konfidencialitetin e burimeve.
Rasti i Elton Qynos tregon nevojën urgjente për një ligj që garanton mbrojtjen e burimeve gazetareske në Shqipëri. Ky ligj duhet të ofrojë standarde të qarta dhe të detyrueshme për çdo ndërhyrje në këtë fushë, duke i dhënë gazetarëve një mburojë ligjore të pakundërshtueshme dhe duke i ndaluar organet e drejtësisë nga praktika të dëmshme dhe arbitrare që rrezikojnë lirinë e shtypit.
Në këtë kuadër, marrim si shembull pozitiv legjislacionin në fuqi në Kosovë, LIGJI NR. 04/L-137 PËR MBROJTJEN E BURIMEVE TË GAZETARISË njohin shprehimisht të drejtën e gazetarit për të mos zbuluar burimet, përveçse në rrethana të jashtëzakonshme dhe me vendim të arsyetuar të gjykatës. Shqipëria duhet të ndjekë këtë model për të përforcuar lirinë e medias dhe për të krijuar një klimë të sigurt për gazetarinë investigative.
Ky vendim duhet të shërbejë si një sinjal i qartë për të gjitha institucionet shtetërore dhe gjyqësore që liria e medias nuk mund të cenohet për interesa afatshkurtra hetimore. E drejta e gazetarëve për të ruajtur burimet është pjesë përbërëse e të drejtës së publikut për t’u informuar dhe duhet mbrojtur me çdo kusht.