- Zvicra
Zvicra është e njohur për standardet e saj të larta në procesin e natyralizimit. Për të aplikuar për shtetësi, duhet të keni jetuar në vend për të paktën 10 vjet, të flisni rrjedhshëm një nga gjuhët zyrtare, dhe të kaloni teste njohurish, intervista me autoritetet lokale dhe – veçanërisht – të merrni miratimin nga komuniteti ku jetoni. Po, banorët lokalë kanë të drejtë të vendosin nëse ju e meritoni të bëheni qytetar zviceran.
- Austria
Austria e ngre edhe më shumë nivelin. Aplikantët duhet të kenë qëndruar për të paktën 10 vjet në mënyrë të vazhdueshme, të zotërojnë shkëlqyeshëm gjuhën gjermane, të jenë plotësisht të integruar në kulturën vendase dhe – çka është detyrim – të heqin dorë nga shtetësia e mëparshme. Përjashtimet janë jashtëzakonisht të rralla dhe u rezervohen vetëm individëve me arritje të jashtëzakonshme në shkencë, art apo sport.
- Japonia
Në Japoni, procesi i marrjes së shtetësisë është aq i ndërlikuar sa që dekurajon shumicën e aplikantëve. Për të pasur një shans, duhet të keni jetuar atje për të paktën pesë vjet, të keni të ardhura të qëndrueshme, të hiqni dorë nga çdo shtetësi tjetër dhe të përshtateni në mënyrë të dukshme me shoqërinë dhe kulturën japoneze.
- Arabia Saudite
Edhe nëse qëndroni 10 vjet rresht në Arabinë Saudite, kjo nuk ju garanton shtetësinë. Ajo jepet vetëm në raste të veçanta, zakonisht për individë me profesione strategjike si mjekë, inxhinierë apo ekspertë teknologjie – dhe shpesh, vetëm me ftesë nga autoritetet saudite. Ky është një sistem ku edhe përkushtimi afatgjatë nuk është garanci për pranimin si qytetar.
- Emiratet e Bashkuara Arabe
Mund të konsiderohet si një nga vendet më të vështira për të marrë shtetësinë. Edhe pas 30 vjetësh qëndrimi, mund të mos ju jepet pasaportë. Ajo u ofrohet zakonisht shkencëtarëve, mjekëve, investitorëve apo individëve me aftësi të jashtëzakonshme, që mund të sjellin “vlerë të veçantë” për vendin. Edhe kur ju jepet shtetësia, të drejtat e plota që gëzojnë qytetarët vendas zakonisht nuk përfshihen.