Po ecja në këmbë, duke soditur Rrugën e Kavajës. Diku, afër 21-shit, më kaloi pranë një burrë me pamje fisnike, thuajse moshatar me mua.
“ Eee, Namiko, ku ishe dhe ku je…”- më tha.
“ Isha dhe jam në Shqipëri,-i thashë, as në SPAK, as në arrati.”
Buzëqeshëm të dy.
